De achtergrond van de zaak
Sportwagenfabrikant Ferrari heeft in een persbericht beelden van een nieuwe sportwagen, de FXX K, aan het publiek gepresenteerd. Mansory Design is gespecialiseerd in het 'tunen' van auto's uit het topsegment. Het produceerde en verkocht 'tuningkits' om een Ferrari 488 GTB eruit te laten zien als een Ferrari FXX K. Deze kits bevatten onderdelen van de voorkant van de Ferrari FXX K.
Ferrari stelde dat het in de handel brengen van deze onderdelen door Mansory Design inbreuk maakt op haar niet-ingeschreven gemeenschapsmodel voor onderdelen van de FXX K.
De verwijzende rechter, het Bundesgerichtshof (Hof van Justitie van de Bondsrepubliek Duitsland), stelde in wezen de vraag of het voor het publiek beschikbaar stellen, in de zin van artikel 11, lid 2, van de GemeenschapsmodellenverordeningVerordening [EG] nr. 6/2002 van de Raad van 12 december 2001 betreffende Gemeenschapsmodellen, ook het beschikbaar stellen van modellen van onderdelen van dat voortbrengsel is, en zo ja, in hoeverre het uiterlijk van een onderdeel van een voortbrengsel autonoom moet zijn ten opzichte van het voortbrengsel in zijn geheel.
Het oordeel
Bij de beantwoording van deze vragen herhaalt het Hof allereerst dat in acht moet worden genomen dat overeenkomstig artikel 11, lid 2, van de GemeenschapsmodellenverordeningVerordening [EG] nr. 6/2002 van de Raad van 12 december 2001 betreffende Gemeenschapsmodellen een model voor het publiek beschikbaar is gesteld “indien het gepubliceerd is, tentoongesteld, in de handel gebracht of anderszins openbaar gemaakt is, en wel op zodanige wijze dat deze feiten bij een normale gang van zaken redelijkerwijs ter kennis konden zijn gekomen van ingewijden in de betrokken sector die in de [Unie] werkzaam zijn” (punt 36).
Onder verwijzing naar de conclusie van de advocaat-generaal overweegt het Hof dat indien een voortbrengsel in zijn geheel ter beschikking wordt gesteld, het voor het ter beschikking stellen van delen van dat voortbrengsel van wezenlijk belang is dat “de verschijningsvorm van dat deel duidelijk herkenbaar is” (punt 38).
Dit houdt enerzijds in dat het “geen verplichting voor ontwerpers met zich meebrengt om elk deel van hun voortbrengselen waarvoor zij aanspraak willen maken op bescherming als niet-ingeschreven gemeenschapsmodel, afzonderlijk voor het publiek beschikbaar te stellen” (punt 40). Anderzijds vereist het echter wel dat “het betrokken deel van een voortbrengsel of onderdeel van een samengesteld voortbrengsel zichtbaar dient te zijn en afgebakend moet zijn door kenmerken die de bijzondere verschijningsvorm ervan uitmaken, te weten door lijnen, een omtrek, kleuren, vormen of een specifieke textuur. Dit veronderstelt dat de verschijningsvorm van dit deel van een voortbrengsel of van dit onderdeel van een samengesteld voortbrengsel op zichzelf een algemene indruk kan wekken en niet volledig opgaat in het voortbrengsel als geheel.” (punt 50).
Het Hof concludeert dan ook dat artikel 11, lid 2, van de GemeenschapsmodellenverordeningVerordening [EG] nr. 6/2002 van de Raad van 12 december 2001 betreffende Gemeenschapsmodellen aldus moet worden uitgelegd dat het voor het publiek beschikbaar stellen van afbeeldingen van een voortbrengsel het voor het publiek beschikbaar stellen van een model van een onderdeel van dat voortbrengsel meebrengt, “op voorwaarde dat bij die beschikbaarstelling de verschijningsvorm van dat deel of onderdeel duidelijk herkenbaar is. Om te kunnen onderzoeken of deze verschijningsvorm voldoet aan de voorwaarde van een eigen karakter als bedoeld in artikel 6, lid 1, van deze verordening, moet het betrokken deel of onderdeel een zichtbaar gedeelte van het voortbrengsel of samengestelde voortbrengsel vormen dat duidelijk is afgebakend door lijnen, een omtrek, kleuren, vormen of een specifieke textuur.” (punt 52).